قد بر افرازيد! يك عالم شقاوت پيش روست
پرده برداريد! صد آيينه حيرت پيش روست
اي حسيني مشربان! در معبد آزادگي
تا نماز آريد، محراب عبادت پيش روست
عقل مي نالد: حريفان، تيغ در خون شسته اند
عشق مي غرّد: نظر گاه شهادت پيش روست
عقل مي گويد كه: بال خسته را پرواز نيست
عشق مي بالد كه: اوجي بي نهايت پيش روست
دوستي را پاس مي دارم كه در هرم عطش
سايه ساري در گذرگاه محبّت پيش روست
سبز مي مانم كه در حال و هواي رستنم
تشنه مي رويم، كه باران طراوت پيش روست
اي تمام مهرباني در نگاهت يا حسين!
با تو بايد آشنا بودن كه غربت پيش روست

جعفر رسول آزاده